De gewassen in de volgende lijst zijn niet aanwezig in onze tuin. In de tabel staat achter de naam van het gewas de reden waarom dit gewas niet in een Romeinse tuin thuis hoort.
|
Gewas: |
Waarom niet aanwezig | |
|---|---|---|
|
Aardappel Tomaat |
Door Columbus zijn de aardappel en tomaat pas in 1492 vanuit Zuid-America in Europa geïntroduceerd. |
|
|
Tabak Maïs |
Door Columbus zijn de tabak en mais pas in 1492 vanuit Zuid-America in Europa geïntroduceerd. |
|
|
Peper Paprika |
Peper en paprika komen uit Zuid-America, dus werden pas na de Romeinse Tijd in Europa geïntroduceerd. |
|
|
Stambonen Stokbonen |
Meeste van de huidige bonensoorten, komen uit Zuid-Amerika, dus werden ook pas later in Europa geïntroduceerd. |
|
|
Wortelen |
Werden pas in de 10e eeuw in het wild in de bossen ontdekt. |
|
|
Radijs |
Werden pas in de 15e eeuw in het wild in de bossen ontdekt. |
|
|
Komkommer |
Werd pas in de 16e eeuw in Nederland gekweekt. |
|
|
Meloen |
Pas in de 20e eeuw in Nederland in kassen. |
|
|
Courgettes Pompoen Butternut |
Courgettes behoren tot de familie van de Cucurbitaceae. Augurk, meloen, komkommer en pompoenen zijn, naast de courgettes, de voornaamste leden van deze familie. De plant Cucurbita pepo komt oorspronkelijk uit het zuidelijke deel van Noord-Amerika en uit Mexico en werd in de 16e eeuw geïntroduceerd in Europa. Eerst genoot de plant vooral bekendheid in Zuid-Europa. Pas vrij recent zijn courgettes ook in onze noordelijke streken bekend geworden. |
|
|
Zachte Sla |
Staat alleen in de tuin met gifkruiden, men dacht dat de hele plant giftig was. Het sap van sla werd gebruikt als narcotica, verdovingsmiddel bij blessures. Bindsla werd wel gekweekt en gegeten (was veel bitterder dan tegenwoordig). |
|
|
Schorseneren |
In de 16e eeuw is de schorseneer vanuit het Middellandse Zeegebied naar de Lage Landen geïmporteerd. |
|
|
Sluitkool |
Rode-, Groene-, Witte-, Spits- en Spruitkool. Uitvinding in de middeleeuwen in Europa |
|
|
Romanesco |
Romanesco dankt zijn naam aan de eerste beschrijving in het Italië van de zestiende eeuw als broccolo romanesco oftewel broccoli van Rome. In Nederland is romanesco voor het eerst in 1979 geïntroduceerd (vanaf 1986 teelt op grotere schaal).
|
|
|
Koolrabi |
Brassica oleracea convar. is een groente die vermoedelijk uit Noord-Europa stamt. Het is een van de vele teeltvormen van kool. De ravacaulos van Karel de Grote komt misschien overeen met onze huidige koolrabi. De witte zou in de 11e eeuw in cultuur zijn genomen.
|
|
|
Bloemkool |
De oudste vermelding van echte bloemkool vindt men in de werken van de Arabische botanici in Spanje. In een 12e-eeuwse verhandeling noemt Ibn-el-Awam reeds 3 variëteiten van deze Syrische kool. De Arabieren konden het gewas door hun betrekkingen met de muzelmannen van Klein Azië reeds vroeg uit Syrië, Cyprus en Candia invoeren, lang voordat de Genuezen het naar N. Europa brachten.
|
|
| Gladiolen | Gladiolen komen oorspronkelijk uit Zuid-Afrika. Daar werden ze door de bevolking gebruikt als voedsel en vermengd in biologische geneesmiddelen. De naam “gladiool” is afgeleid van het Latijnse “gladius”, hetgeen zwaard betekent, dat naar de bladvorm verwijst. Bij de oude Romeinen vonden roemruchte gladiatorengevechten plaats. Het ging letterlijk om de dood of de gladiolen: wie de ander overwon, werd bedolven onder gladiolen. Sommigen verwijzen naar het verhaal dat gladiatoren onder hun kleding de wortel van de gladiool verborgen. Zij dachten dat dit zou werken als een amulet: de wortel van de gladiool (met zijn bladeren die op zwaarden lijken) zou ze helpen in het zwaardgevecht. In de naslagwerken is helaas niets terug te vinden over de gladiool als overwinningsbloem bij de gladiatoren of als amulet. | |
Romeinen aten geen aardappel, tomaat, citrusfruit, abrikoos en perzik, koffie, cacaobonen, suiker, maïs en pinda’s.
De Romeinen gebruikten veel lood bij het maken van allerlei voorwerpen. Dat is niet zonder gevolgen gebleven. Deze voorwerpen werden gebruikt bij de bereiding van voedsel en wijn. Het vermoeden bestaat dat veel Romeinen stierven aan een loodvergiftiging. Dit vermoeden wordt versterkt door de theorie dat de Romeinen een voorkeur kregen voor steeds sterkere smaken en een van de eerste symptomen van een loodvergiftiging is het verliezen van de smaak. Er wordt zelfs beweerd dat loodvergiftiging voor de neergang van het Romeinse rijk heeft gezorgd.